Mam wrażenie, że sięgając po „Berło ziemi” spodziewałam się… czegoś nieco innego. Zakładałam, że będzie to kolejna książka w klimacie fantasy, której główna bohaterka okaże się silną, dumną i gotową bronić swoich racji dziewczyną, a sama fabuła zostanie oparta na spiskach, królewskim przepychu i silnie zaakcentowanym wątku miłosnym. Po lekturze muszę przyznać, że zostałam bardzo zaskoczona. Zastanawiam się tylko, czy na pewno pozytywnie.
Przyznam, że osobiście często mam problem z krótkimi książkami. Zawsze mam wrażenie, że takie historie dałoby się opowiedzieć wolniej, dokładniej, subtelniej. Trochę jak z wierszami, którym raz wystarczą zaledwie dwie linijki, aby uderzyć czytelnika w samo serce, a innym potrzebują mnóstwo papieru, aby wyrazić to, co owo serce czuje. Obawiałam się, że tak samo będzie w przypadku Szklanego maga. Że to będzie wiersz, który będzie chciał wyrazić wiele, ale w zbyt małej ilości słów. Papierowy mag stał pod tym względem na skraju wysokiej przepaści, balansował, ale jakimś cudem udało mu się utrzymać. Czy Szklany mag poszedł w jego ślady?
Na wstępie warto zaznaczyć, że ta recenzja najpewniej nie będzie zbytnio obiektywna. Uwielbiam Pocałunek zdrajcy i Pocałunek szpiega i od bardzo dawna czekałam na polskie wydanie Pocałunku zwycięzcy. Od samego początku nastawiałam się ponadto na to, że trzeci, wieńczący trylogię tom, pokocham całym swym czytelniczym sercem. Czekałam na zapowiedź tej części, a kiedy w końcu się pojawiła, odliczałam dni do premiery. Nie przesadzę, jeśli napiszę, że to jedna z moich ulubionych książkowych serii! I wiecie co? Po poznaniu zakończenia, moje zdanie wciąż pozostaje takie same. Uwielbiam tę trylogię!
„Kobieta w czerni” to moja pierwsza książka autorstwa pisarki i dziennikarki, Kerry Wilkinson. Lubię czasem sięgnąć po coś innego niż fantastykę, a wtedy z reguły pada na książki obyczajowe, romanse lub właśnie kryminały. Tym razem padło na thriller. Czy jestem zadowolona z tej „fantastycznej” odskoczni? Cóż… Z jednej strony tak, z drugiej… ciężko powiedzieć.
