Przychodzę do was dzisiaj z dość ważną dla mnie recenzją. Dlaczego? Ponieważ chciałabym was dzięki niej przekonać do sięgnięcia po książkę Mackenzi Lee „Poradnik dla dżentelmena o występku i cnocie”.
Tak. Przekonać. Po prostu... czytajcie tę książkę!
Przychodzę do was dzisiaj z kolejną, ciekawą recenzją. Zacznijmy może jednak od początku. Do sięgnięcia po „Wymrrruczane szczęście” autorstwa pani Joanny Szarańskiej przekonały mnie dokładnie trzy rzeczy. Po pierwsze: fakt, że znam kilka poprzednich książek tej autorki, a także mam zaufanie do Czwartej Strony, a więc wydawnictwa, w którym owa autorka je wydaje. Po drugie: w tej konkretnej historii pojawia się pewien humorzasty, stroniący od ludzi pisarz, a więc, poniekąd, bohater pod względem zawodu bardzo mi bliski. Po trzecie: w owej książce pojawia się kot. Nie jest to jednak zwykły kot. Dlaczego? Przekonacie się w dalszej części recenzji.
Sesja się skończyła, więc można wracać do czytania i oceniania książek. Czas egzaminów i intensywnej nauki spowodowały, że przez dobry miesiąc nie miałam czasu na czytanie tekstów innych, aniżeli naukowe artykuły. Teraz, gdy w końcu „wróciłam” do książek, los chciał, że trafiłam na lekturę, o której, mówiąc wprost, nie mam pojęcia, co teraz napisać. Nie dlatego, że nie wiem, co o niej myśleć, ale dlatego, że nie wiem, o czym w ogóle napisać. W przypadku "Zodiaków" Magdaleny Kucenty ciężko znaleźć jakikolwiek punkt zaczepienia, aby stworzyć sensowną, miarodajną recenzję. Książka, o której zamierzam bowiem opowiedzieć, jest chaotyczna i pozbawiona choćby szczątkowych opisów, które pomogłyby czytelnikowi zobrazować sobie opisywany przez autorkę świat. Bohaterowie, choć na swój sposób oryginalni, nie przykuwają uwagi, są pozbawieni charyzmy. Niemniej jednak zacznijmy od początku…
